વિનિયોગઃ- ૐ અસ્ય શ્રીશનિ-સ્તોત્ર-મન્ત્રસ્ય કશ્યપ ઋષિઃ, ત્રિષ્ટુપ્ છન્દઃ, સૌરિર્દેવતા, શં બીજમ્, નિઃ શક્તિઃ, કૃષ્ણવર્ણેતિ કીલકમ્, ધર્માર્થ-કામ-મોક્ષાત્મક-ચતુર્વિધ-પુરુષાર્થ-સિદ્ધયર્થે જપે વિનિયોગઃ।
કર-ન્યાસઃ-
શનૈશ્ચરાય અંગુષ્ઠાભ્યાં નમઃ। મન્દગતયે તર્જનીભ્યાં નમઃ। અધોક્ષજાય મધ્યમાભ્યાં નમઃ। કૃષ્ણાંગાય અનામિકાભ્યાં નમઃ। શુષ્કોદરાય કનિષ્ઠિકાભ્યાં નમઃ। છાયાત્મજાય કરતલ-કર-પૃષ્ઠાભ્યાં નમઃ।
હૃદયાદિ-ન્યાસઃ-
શનૈશ્ચરાય હૃદયાય નમઃ। મન્દગતયે શિરસે સ્વાહા। અધોક્ષજાય શિખાયૈ વષટ્। કૃષ્ણાંગાય કવચાય હુમ્। શુષ્કોદરાય નેત્ર-ત્રયાય વૌષટ્। છાયાત્મજાય અસ્ત્રાય ફટ્।
દિગ્બન્ધનઃ-
“ૐ ભૂર્ભુવઃ સ્વઃ”
પઢ઼તે હુએ ચારોં દિશાઓં મેં ચુટકી બજાએં।
ધ્યાનઃ-
નીલદ્યુતિં શૂલધરં કિરીટિનં ગૃધ્રસ્થિતં ત્રાસકરં ધનુર્ધરમ્।
ચતુર્ભુજં સૂર્યસુતં પ્રશાન્તં વન્દે સદાભીષ્ટકરં વરેણ્યમ્।।
અર્થાત્ નીલમ કે સમાન કાન્તિમાન, હાથોં મેં ધનુષ ઔર શૂલ ધારણ કરને વાલે, મુકુટધારી, ગિદ્ધ પર વિરાજમાન, શત્રુઓં કો ભયભીત કરને વાલે, ચાર ભુજાધારી, શાન્ત, વર કો દેને વાલે, સદા ભક્તોં કે હિતકારક, સૂર્ય-પુત્ર કો મૈં પ્રણામ કરતા હૂઁ।
રઘુવંશેષુ વિખ્યાતો રાજા દશરથઃ પુરા।
ચક્રવર્તી સ વિજ્ઞેયઃ સપ્તદીપાધિપોઽભવત્।।૧
કૃત્તિકાન્તે શનિંજ્ઞાત્વા દૈવજ્ઞૈર્જ્ઞાપિતો હિ સઃ।
રોહિણીં ભેદયિત્વાતુ શનિર્યાસ્યતિ સામ્પ્રતં।।૨
શકટં ભેદ્યમિત્યુક્તં સુરાઽસુરભયંકરમ્।
દ્વાસધાબબ્દં તુ ભવિષ્યતિ સુદારુણમ્।।૩
એતચ્છ્રુત્વા તુ તદ્વાક્યં મન્ત્રિભિઃ સહ પાર્થિવઃ।
વ્યાકુલં ચ જગદ્દૃષ્ટવા પૌર-જાનપદાદિકમ્।।૪
બ્રુવન્તિ સર્વલોકાશ્ચ ભયમેતત્સમાગતમ્।
દેશાશ્ચ નગર ગ્રામા ભયભીતઃ સમાગતાઃ।।૫
પપ્રચ્છ પ્રયતોરાજા વસિષ્ઠ પ્રમુખાન્ દ્વિજાન્।
સમાધાનં કિમત્રાઽસ્તિ બ્રૂહિ મે દ્વિજસત્તમઃ।।૬
પ્રાજાપત્યે તુ નક્ષત્રે તસ્મિન્ ભિન્નેકુતઃ પ્રજાઃ।
અયં યોગોહ્યસાધ્યશ્ચ બ્રહ્મ-શક્રાદિભિઃ સુરૈઃ।।૭
તદા સઞ્ચિન્ત્ય મનસા સાહસં પરમં યયૌ।
સમાધાય ધનુર્દિવ્યં દિવ્યાયુધસમન્વિતમ્।।૮
રથમારુહ્ય વેગેન ગતો નક્ષત્રમણ્ડલમ્।
ત્રિલક્ષયોજનં સ્થાનં ચન્દ્રસ્યોપરિસંસ્થિતામ્।।૯
રોહિણીપૃષ્ઠમાસાદ્ય સ્થિતો રાજા મહાબલઃ।
રથેતુકાઞ્ચને દિવ્યે મણિરત્નવિભૂષિતે।।૧૦
હંસવર્નહયૈર્યુક્તે મહાકેતુ સમુચ્છિતે।
દીપ્યમાનો મહારત્નૈઃ કિરીટમુકુટોજ્વલૈઃ।।૧૧
બ્યરાજત તદાકાશે દ્વિતીયે ઇવ ભાસ્કરઃ।
આકર્ણચાપમાકૃષ્ય સહસ્ત્રં નિયોજિતમ્।।૧૨
કૃત્તિકાન્તં શનિર્જ્ઞાત્વા પ્રદિશતાંચ રોહિણીમ્।
દૃષ્ટવા દશરથં ચાગ્રેતસ્થૌતુ ભૃકુટીમુખઃ।।૧૩
સંહહારાસ્ત્રં શનિર્દૃષ્ટવા સુરાઽસુરનિષૂદનમ્।
પ્રહસ્ય ચ ભયાત્ સૌરિરિદં વચનમબ્રવીત્।।૧૪
પ્રાચીન કાલ મેં રઘુવંશ મેં દશરથ નામક પ્રસિદ્ધ ચક્રવતી રાજા હુએ, જો સાતોં દ્વીપોં કે સ્વામી થે। ઉનકે રાજ્યકાલ મેં એક દિન જ્યોતિષિયોં ને શનિ કો કૃત્તિકા કે અન્તિમ ચરણ મેં દેખકર રાજા સે કહા કિ અબ યહ શનિ રોહિણી કા ભેદન કર જાયેગા। ઇસકો ‘રોહિણી-શકટ-ભેદન’ કહતે હૈં। યહ યોગ દેવતા ઔર અસુર દોનોં હી કે લિયે ભયપ્રદ હોતા હૈ તથા ઇસકે પશ્ચાત્ બારહ વર્ષ કા ઘોર દુઃખદાયી અકાલ પડ઼તા હૈ।
જ્યોતિષિયોં કી યહ બાત મન્ત્રિયોં કે સાથ રાજા ને સુની, ઇસકે સાથ હી નગર ઔર જનપદ-વાસિયોં કો બહુત વ્યાકુલ દેખા। ઉસ સમય નગર ઔર ગ્રામોં કે નિવાસી ભયભીત હોકર રાજા સે ઇસ વિપત્તિ સે રક્ષા કી પ્રાર્થના કરને લગે। અપને પ્રજાજનોં કી વ્યાકુલતા કો દેખકર રાજા દશરથ વશિષ્ઠ ઋષિ તથા પ્રમુખ બ્રાહ્મણોં સે કહને લગે- ‘હે બ્રાહ્મણોં ! ઇસ સમસ્યા કા કોઈ સમાધાન મુઝે બતાઇએ।’।।૧-૬
ઇસ પર વશિષ્ઠ જી કહને લગે- ‘પ્રજાપતિ કે ઇસ નક્ષત્ર (રોહિણી) મેં યદિ શનિ ભેદન હોતા હૈ તો પ્રજાજન સુખી કૈસે રહ સકતે હેં। ઇસ યોગ કે દુષ્પ્રભાવ સે તો બ્રહ્મા એવં ઇન્દ્રાદિક દેવતા ભી રક્ષા કરને મેં અસમર્થ હૈં।।૭।।
વિદ્વાનોં કે યહ વચન સુનકર રાજા કો ઐસા પ્રતીત હુઆ કિ યદિ વે ઇસ સંકટ કી ઘડ઼ી કો ન ટાલ સકે તો ઉન્હેં કાયર કહા જાએગા। અતઃ રાજા વિચાર કરકે સાહસ બટોરકર દિવ્ય ધનુષ તથા દિવ્ય આયુધોં સે યુક્ત હોકર રથ કો તીવ્ર ગતિ સે ચલાતે હુએ ચન્દ્રમા સે ભી તીન લાખ યોજન ઊપર નક્ષત્ર મણ્ડલ મેં લે ગએ। મણિયોં તથા રત્નોં સે સુશોભિત સ્વર્ણ-નિર્મિત રથ મેં બૈઠે હુએ મહાબલી રાજા ને રોહિણી કે પીછે આકર રથ કો રોક દિયા।
સફેદ ઘોડ઼ોં સે યુક્ત ઔર ઊઁચી-ઊઁચી ધ્વજાઓં સે સુશોભિત મુકુટ મેં જડ઼ે હુએ બહુમુલ્ય રત્નોં સે પ્રકાશમાન રાજા દશરથ ઉસ સમય આકાશ મેં દૂસરે સૂર્ય કી ભાંતિ ચમક રહે થે। શનિ કો કૃત્તિકા નક્ષત્ર કે પશ્ચાત્ રોહિની નક્ષત્ર મેં પ્રવેશ કા ઇચ્છુક દેખકર રાજા દશરથ બાણ યુક્ત ધનુષ કાનોં તક ખીંચકર ભૃકુટિયાં તાનકર શનિ કે સામને ડટકર ખડ઼ે હો ગએ।
અપને સામને દેવ-અસુરોં કે સંહારક અસ્ત્રોં સે યુક્ત દશરથ કો ખડ઼ા દેખકર શનિ થોડ઼ા ડર ગયા ઔર હંસતે હુએ રાજા સે કહને લગા।।૮-૧૪
શનિ ઉવાચ-
પૌરુષં તવ રાજેન્દ્ર ! મયા દૃષ્ટં ન કસ્યચિત્।
દેવાસુરામનુષ્યાશઽચ સિદ્ધ-વિદ્યાધરોરગાઃ।।૧૫
મયાવિલોકિતાઃ સર્વેભયં ગચ્છન્તિ તત્ક્ષણાત્।
તુષ્ટોઽહં તવ રાજેન્દ્ર ! તપસાપૌરુષેણ ચ।।૧૬
વરં બ્રૂહિ પ્રદાસ્યામિ સ્વેચ્છયા રઘુનન્દનઃ !
શનિ કહને લગા- ‘ હે રાજેન્દ્ર ! તુમ્હારે જૈસા પુરુષાર્થ મૈંને કિસી મેં નહીં દેખા, ક્યોંકિ દેવતા, અસુર, મનુષ્ય, સિદ્ધ, વિદ્યાધર ઔર સર્પ જાતિ કે જીવ મેરે દેખને માત્ર સે હી ભય-ગ્રસ્ત હો જાતે હૈં। હે રાજેન્દ્ર ! મૈં તુમ્હારી તપસ્યા ઔર પુરુષાર્થ સે અત્યન્ત પ્રસન્ન હૂઁ। અતઃ હે રઘુનન્દન ! જો તુમ્હારી ઇચ્છા હો વર માં લો, મૈં તુમ્હેં દૂંગા।।૧૫-૧૬।।
દશરથ ઉવાચ-
પ્રસન્નોયદિ મે સૌરે ! એકશ્ચાસ્તુ વરઃ પરઃ।।૧૭
રોહિણીં ભેદયિત્વા તુ ન ગન્તવ્યં કદાચન્।
સરિતઃ સાગરા યાવદ્યાવચ્ચન્દ્રાર્કમેદિની।।૧૮
યાચિતં તુ મહાસૌરે ! નઽન્યમિચ્છામ્યહં।
એવમસ્તુશનિપ્રોક્તં વરલબ્ધ્વા તુ શાશ્વતમ્।।૧૯
પ્રાપ્યૈવં તુ વરં રાજા કૃતકૃત્યોઽભવત્તદા।
પુનરેવાઽબ્રવીત્તુષ્ટો વરં વરમ્ સુવ્રત ! ।।૨૦
દશરથ ને કહા- હે સૂર્ય-પુત્ર શનિ-દેવ ! યદિ આપ મુઝ પર પ્રસન્ન હૈં તો મૈં કેવલ એક હી વર માંગતા હૂઁ કિ જબ તક નદિયાં, સાગર, ચન્દ્રમા, સૂર્ય ઔર પૃથ્વી ઇસ સંસાર મેં હૈ, તબ તક આપ રોહિણી શકટ ભેદન કદાપિ ન કરેં। મૈં કેવલ યહી વર માંગતા હૂઁ ઔર મેરી કોઈ ઇચ્છા નહીં હૈ।’
તબ શનિ ને ‘એવમસ્તુ’ કહકર વર દે દિયા। ઇસ પ્રકાર શનિ સે વર પ્રાપ્ત કરકે રાજા અપને કો ધન્ય સમઝને લગા। તબ શનિ ને કહા- ‘મૈં પુમસે પરમ પ્રસન્ન હૂઁ, તુમ ઔર ભી વર માંગ લો।।૧૭-૨૦
પ્રાર્થયામાસ હૃષ્ટાત્મા વરમન્યં શનિં તદા।
નભેત્તવ્યં ન ભેત્તવ્યં ત્વયા ભાસ્કરનન્દન।।૨૧
દ્વાદશાબ્દં તુ દુર્ભિક્ષં ન કર્તવ્યં કદાચન।
કીર્તિરષામદીયા ચ ત્રૈલોક્યે તુ ભવિષ્યતિ।।૨૨
એવં વરં તુ સમ્પ્રાપ્ય હૃષ્ટરોમા સ પાર્થિવઃ।
રથોપરિધનુઃ સ્થાપ્યભૂત્વા ચૈવ કૃતાઞ્જલિઃ।।૨૩
ધ્યાત્વા સરસ્વતી દેવીં ગણનાથં વિનાયકમ્।
રાજા દશરથઃ સ્તોત્રં સૌરેરિદમથાઽકરોત્।।૨૪
તબ રાજા ને પ્રસન્ન હોકર શનિ સે દૂસરા વર માંગા। તબ શનિ કહને લગે- ‘હે સૂર્ય વંશિયો કે પુત્ર તુમ નિર્ભય રહો, નિર્ભય રહો। બારહ વર્ષ તક તુમ્હારે રાજ્ય મેં અકાલ નહીં પડ઼ેગા। તુમ્હારી યશ-કીર્તિ તીનોં લોકોં મેં ફૈલેગી। ઐસા વર પાકર રાજા પ્રસન્ન હોકર ધનુુષ-બાણ રથ મેં રખકર સરસ્વતી દેવી તથા ગણપતિ કા ધ્યાન કરકે શનિ કી સ્તુતિ ઇસ પ્રકાર કરને લગા।।૨૧-૨૪
દશરથકૃત શનિ સ્તોત્ર
નમ: કૃષ્ણાય નીલાય શિતિકણ્ઠ નિભાય ચ।
નમ: કાલાગ્નિરૂપાય કૃતાન્તાય ચ વૈ નમ: ।।૨૫।।
નમો નિર્માંસ દેહાય દીર્ઘશ્મશ્રુજટાય ચ ।
નમો વિશાલનેત્રાય શુષ્કોદર ભયાકૃતે।।૨૬
નમ: પુષ્કલગાત્રાય સ્થૂલરોમ્ણેઽથ વૈ નમ:।
નમો દીર્ઘાય શુષ્કાય કાલદંષ્ટ્ર નમોઽસ્તુ તે।।૨૭
નમસ્તે કોટરાક્ષાય દુર્નરીક્ષ્યાય વૈ નમ: ।
નમો ઘોરાય રૌદ્રાય ભીષણાય કપાલિને।।૨૮
નમસ્તે સર્વભક્ષાય બલીમુખ નમોઽસ્તુ તે।
સૂર્યપુત્ર નમસ્તેઽસ્તુ ભાસ્કરેઽભયદાય ચ ।।૨૯
અધોદૃષ્ટે: નમસ્તેઽસ્તુ સંવર્તક નમોઽસ્તુ તે।
નમો મન્દગતે તુભ્યં નિસ્ત્રિંશાય નમોઽસ્તુતે ।।૩૦
તપસા દગ્ધ-દેહાય નિત્યં યોગરતાય ચ ।
નમો નિત્યં ક્ષુધાર્તાય અતૃપ્તાય ચ વૈ નમ: ।।૩૧
જ્ઞાનચક્ષુર્નમસ્તેઽસ્તુ કશ્યપાત્મજ-સૂનવે ।
તુષ્ટો દદાસિ વૈ રાજ્યં રુષ્ટો હરસિ તત્ક્ષણાત્ ।।૩૨
દેવાસુરમનુષ્યાશ્ચ સિદ્ધ-વિદ્યાધરોરગા:।
ત્વયા વિલોકિતા: સર્વે નાશં યાન્તિ સમૂલત:।।૩૩
પ્રસાદ કુરુ મે સૌરે ! વારદો ભવ ભાસ્કરે।
એવં સ્તુતસ્તદા સૌરિર્ગ્રહરાજો મહાબલ: ।।૩૪
જિનકે શરીર કા વર્ણ કૃષ્ણ નીલ તથા ભગવાન્ શંકર કે સમાન હૈ, ઉન શનિ દેવ કો નમસ્કાર હૈ। જો જગત્ કે લિએ કાલાગ્નિ એવં કૃતાન્ત રુપ હૈં, ઉન શનૈશ્ચર કો બાર-બાર નમસ્કાર હૈ।।૨૫
જિનકા શરીર કંકાલ જૈસા માંસ-હીન તથા જિનકી દાઢ઼ી-મૂંછ ઔર જટા બઢ઼ી હુઈ હૈ, ઉન શનિદેવ કો નમસ્કાર હૈ। જિનકે બડ઼ે-બડ઼ે નેત્ર, પીઠ મેં સટા હુઆ પેટ ઔર ભયાનક આકાર હૈ, ઉન શનૈશ્ચર દેવ કો નમસ્કાર હૈ।।૨૬
જિનકે શરીર કા ઢાંચા ફૈલા હુઆ હૈ, જિનકે રોએં બહુત મોટે હૈં, જો લમ્બે-ચૌડ઼ે કિન્તુ સૂકે શરીર વાલે હૈં તથા જિનકી દાઢ઼ેં કાલરુપ હૈં, ઉન શનિદેવ કો બાર-બાર પ્રણામ હૈ।।૨૭
હે શને ! આપકે નેત્ર કોટર કે સમાન ગહરે હૈં, આપકી ઓર દેખના કઠિન હૈ, આપ ઘોર રૌદ્ર, ભીષણ ઔર વિકરાલ હૈં, આપકો નમસ્કાર હૈ।।૨૮
વલીમૂખ ! આપ સબ કુછ ભક્ષણ કરને વાલે હૈં, આપકો નમસ્કાર હૈ। સૂર્યનન્દન ! ભાસ્કર-પુત્ર ! અભય દેને વાલે દેવતા ! આપકો પ્રણામ હૈ।।૨૯
નીચે કી ઓર દૃષ્ટિ રખને વાલે શનિદેવ ! આપકો નમસ્કાર હૈ। સંવર્તક ! આપકો પ્રણામ હૈ। મન્દગતિ સે ચલને વાલે શનૈશ્ચર ! આપકા પ્રતીક તલલવાર કે સમાન હૈ, આપકો પુનઃ-પુનઃ પ્રણામ હૈ।।૩૦
આપને તપસ્યા સે અપની દેહ કો દગ્ધ કર લિયા હૈ, આપ સદા યોગાભ્યાસ મેં તત્પર, ભૂખ સે આતુર ઔર અતૃપ્ત રહતે હૈં। આપકો સદા સર્વદા નમસ્કાર હૈ।।૩૧
જ્ઞાનનેત્ર ! આપકો પ્રણામ હૈ। કાશ્યપનન્દન સૂર્યપુત્ર શનિદેવ આપકો નમસ્કાર હૈ। આપ સન્તુષ્ટ હોને પર રાજ્ય દે દેતે હૈં ઔર રુષ્ટ હોને પર ઉસે તત્ક્ષણ હર લેતે હૈં।।૩૨
દેવતા, અસુર, મનુષ્ય, સિદ્ધ, વિદ્યાધર ઔર નાગ- યે સબ આપકી દૃષ્ટિ પડ઼ને પર સમૂલ નષ્ટ હો જાતે હૈં।।૩૩
દેવ મુઝ પર પ્રસન્ન હોઇએ। મૈં વર પાને કે યોગ્ય હૂઁ ઔર આપકી શરણ મેં આયા હૂઁ।।૩૪
એવં સ્તુતસ્તદા સૌરિર્ગ્રહરાજો મહાબલઃ।
અબ્રવીચ્ચ શનિર્વાક્યં હૃષ્ટરોમા ચ પાર્થિવઃ।।૩૫
તુષ્ટોઽહં તવ રાજેન્દ્ર ! સ્તોત્રેણાઽનેન સુવ્રત।
એવં વરં પ્રદાસ્યામિ યત્તે મનસિ વર્તતે।।૩૬
રાજા દશરથ કે ઇસ પ્રકાર પ્રાર્થના કરને પર ગ્રહોં કે રાજા મહાબલવાન્ સૂર્ય-પુત્ર શનૈશ્ચર બોલે- ‘ઉત્તમ વ્રત કે પાલક રાજા દશરથ ! તુમ્હારી ઇસ સ્તુતિ સે મૈં અત્યન્ત સન્તુષ્ટ હૂઁ। રઘુનન્દન ! તુમ ઇચ્છાનુસાર વર માંગો, મૈં અવશ્ય દૂંગા।।૩૫-૩૬
દશરથ ઉવાચ-
પ્રસન્નો યદિ મે સૌરે ! વરં દેહિ મમેપ્સિતમ્।
અદ્ય પ્રભૃતિ-પિંગાક્ષ ! પીડા દેયા ન કસ્યચિત્।।૩૭
પ્રસાદં કુરુ મે સૌરે ! વરોઽયં મે મહેપ્સિતઃ।
રાજા દશરથ બોલે- ‘પ્રભુ ! આજ સે આપ દેવતા, અસુર, મનુષ્ય, પશુ, પક્ષી તથા નાગ-કિસી ભી પ્રાણી કો પીડ઼ા ન દેં। બસ યહી મેરા પ્રિય વર હૈ।।૩૭
શનિ ઉવાચ-
અદેયસ્તુ વરૌઽસ્માકં તુષ્ટોઽહં ચ દદામિ તે।।૩૮
ત્વયાપ્રોક્તં ચ મે સ્તોત્રં યે પઠિષ્યન્તિ માનવાઃ।
દેવઽસુર-મનુષ્યાશ્ચ સિદ્ધ વિદ્યાધરોરગા।।૩૯
ન તેષાં બાધતે પીડા મત્કૃતા વૈ કદાચન।
મૃત્યુસ્થાને ચતુર્થે વા જન્મ-વ્યય-દ્વિતીયગે।।૪૦
ગોચરે જન્મકાલે વા દશાસ્વન્તર્દશાસુ ચ।
યઃ પઠેદ્ દ્વિ-ત્રિસન્ધ્યં વા શુચિર્ભૂત્વા સમાહિતઃ।।૪૧
ન તસ્ય જાયતે પીડા કૃતા વૈ મમનિશ્ચિતમ્।
પ્રતિમા લોહજાં કૃત્વા મમ રાજન્ ચતુર્ભુજામ્।।૪૨
વરદાં ચ ધનુઃ-શૂલ-બાણાંકિતકરાં શુભામ્।
આયુતમેકજપ્યં ચ તદ્દશાંશેન હોમતઃ।।૪૩
કૃષ્ણૈસ્તિલૈઃ શમીપત્રૈર્ધૃત્વાક્તૈર્નીલપંકજૈઃ।
પાયસસંશર્કરાયુક્તં ઘૃતમિશ્રં ચ હોમયેત્।।૪૪
બ્રાહ્મણાન્ભોજયેત્તત્ર સ્વશક્તયા ઘૃત-પાયસૈઃ।
તૈલે વા તેલરાશૌ વા પ્રત્યક્ષ વ યથાવિધિઃ।।૪૫
પૂજનં ચૈવ મન્ત્રેણ કુંકુમાદ્યં ચ લેપયેત્।
નીલ્યા વા કૃષ્ણતુલસી શમીપત્રાદિભિઃ શુભૈઃ।।૪૬
દદ્યાન્મે પ્રીતયે યસ્તુ કૃષ્ણવસ્ત્રાદિકં શુભમ્।
ધેનું વા વૃષભં ચાપિ સવત્સાં ચ પયસ્વિનીમ્।।૪૭
એવં વિશેષપૂજાં ચ મદ્વારે કુરુતે નૃપ !
મન્ત્રોદ્ધારવિશેષેણ સ્તોત્રેણઽનેન પૂજયેત્।।૪૮
પૂજયિત્વા જપેત્સ્તોત્રં ભૂત્વા ચૈવ કૃતાઞ્જલિઃ।
તસ્ય પીડાાં ન ચૈવઽહં કરિષ્યામિ કદાચન્।।૪૯
રક્ષામિ સતતં તસ્ય પીડાં ચાન્યગ્રહસ્ય ચ।
અનેનૈવ પ્રકારેણ પીડામુક્તં જગદ્ભવેત્।।૫૦
શનિ ને કહા- ‘હે રાજન્ ! યદ્યપિ ઐસા વર મૈં કિસી કો દેતા નહીં હૂઁ, કિન્તુ સન્તુષ્ટ હોને કે કારણ તુમકો દે રહા હૂઁ। તુમ્હારે દ્વારા કહે ગયે ઇસ સ્તોત્ર કો જો મનુષ્ય, દેવ અથવા અસુર, સિદ્ધ તથા વિદ્વાન આદિ પઢ઼ેંગે, ઉન્હેં શનિ બાધા નહીં હોગી। જિનકે ગોચર મેં મહાદશા યા અન્તર્દશા મેં અથવા લગ્ન સ્થાન, દ્વિતીય, ચતુર્થ, અષ્ટમ યા દ્વાદશ સ્થાન મેં શનિ હો વે વ્યક્તિ યદિ પવિત્ર હોકર પ્રાતઃ, મધ્યાહ્ન ઔર સાયંકાલ કે સમય ઇસ સ્તોત્ર કો ધ્યાન દેકર પઢ઼ેંગે, ઉનકો નિશ્ચિત રુપ સે મૈં પીડ઼િત નહીં કરુંગા।।૩૮-૪૧
હે રાજન ! જિનકો મેરી કૃપા પ્રાપ્ત કરની હૈ, ઉન્હેં ચાહિએ કિ વે મેરી એક લોહે કી મીર્તિ બનાએં, જિસકી ચાર ભુજાએં હો ઔર ઉનમેં ધનુષ, ભાલા ઔર બાણ ધારણ કિએ હુએ હો।* ઇસકે પશ્ચાત્ દસ હજાર કી સંખ્યા મેં ઇસ સ્તોત્ર કા જપ કરેં, જપ કા દશાંશ હવન કરે, જિસકી સામગ્રી કાલે તિલ, શમી-પત્ર, ઘી, નીલ કમલ, ખીર, ચીની મિલાકર બનાઈ જાએ। ઇસકે પશ્ચાત્ ઘી તથા દૂધ સે નિર્મિત પદાર્થોં સે બ્રાહ્મણોં કોો ભોજન કરાએં। ઉપરોક્ત શનિ કી પ્રતિમા કો તિલ કે તેલ યા તિલોં કે ઢેર મેં રખકર વિધિ-વિધાન-પૂર્વક મન્ત્ર દ્વારા પૂજન કરેં, કુંકુમ ઇત્યાદિ ચઢ઼ાએં, નીલી તથા કાલી તુલસી, શમી-પત્ર મુઝે પ્રસન્ન કરને કે લિએ અર્પિત કરેં।
કાલે રંગ કે વસ્ત્ર, બૈલ, દૂધ દેને વાલી ગાય- બછડ઼ે સહિત દાન મેં દેં। હે રાજન ! જો મન્ત્રોદ્ધારપૂર્વક ઇસ સ્તોત્ર સે મેરી પૂજા કરતા હૈ, પૂજા કરકે હાથ જોડ઼કર ઇસ સ્તોત્ર કા પાઠ કરતા હૈ, ઉસકો મૈં કિસી પ્રકાર કી પીડ઼ા નહીં હોને દૂંગા। ઇતના હી નહીં, અન્ય ગ્રહોં કી પીડ઼ા સે ભી મૈં ઉસકી રક્ષા કરુંગા। ઇસ તરહ અનેકોં પ્રકાર સે મૈં જગત કો પીડ઼ા સે મુક્ત કરતા હૂઁ।।।૪૨-૫૦
* (ટીન કે ડિબ્બે યા કનસ્તર કો કૈંચી સે કાટકર ઐસી પ્રતિમા ઘર પર હી બનાઈ જા સકતી હૈ। ઇસકે ઊપર કાલા પેણ્ટ યા તેલ મેં કાજલ મિલાકર કાલા રંગ કર દેના ચાહિએ)
No comments:
Post a Comment